1. Dreifingarhæfni
Hæfni ákveðinnar lausnar til að ná fram jafnari dreifingu húðunar á rafskauti (venjulega katóðu) við ákveðnar aðstæður samanborið við upphaflega straumdreifingu. Einnig þekkt sem húðunargeta.
2. Djúphúðunargeta:
Hæfni málmblöndunnar til að setja málmhúð á raufar eða djúpar holur við ákveðnar aðstæður.
3 Rafhúðun:
Það er ferli þar sem ákveðin bylgjuform lágspennu jafnstraums er notuð til að fara í gegnum vinnustykki sem katóðu í raflausn sem inniheldur ákveðna málmjón og ferlið við að fá rafeindir úr málmjónum og setja þær stöðugt í málm við katóðuna.
4 Straumþéttleiki:
Straumstyrkurinn sem fer í gegnum einingarflatarmálsrafskaut er venjulega gefinn upp í A/dm².
5 Núverandi skilvirkni:
Hlutfall raunverulegrar þyngdar vörunnar sem myndast við efnahvarf á rafskaut og rafefnafræðilegs jafngildis hennar þegar hún fer í gegnum rafmagnseiningu er venjulega gefið upp sem prósenta.
6 katóður:
Rafskautið sem hvarfast til að fá rafeindir, þ.e. rafskautið sem gengst undir afoxunarviðbrögð.
7 anóður:
Rafskaut sem getur tekið við rafeindum frá hvarfefnum, þ.e. rafskaut sem gengst undir oxunarviðbrögð.
10 Kaþóðísk húðun:
Málmhúðun með hærra algebrulegt gildi rafskautsspennu en grunnmálmurinn.
11 Anóðísk húðun:
Málmhúðun með algebrulegt gildi rafskautsspennu sem er minna en grunnmálmurinn.
12 Setmyndunarhraði:
Þykkt málms sem sest á yfirborð íhlutar innan tímaeiningar. Venjulega gefið upp í míkrómetrum á klukkustund.
13 Virkjun:
Ferlið við að láta sleifarástand málmyfirborðs hverfa.
14 Óvirkjun;
Við ákveðnar umhverfisaðstæður er eðlileg upplausnarviðbrögð málmyfirborðsins verulega hindruð og eiga sér stað innan tiltölulega breitt svið rafskautsspennu.
Áhrif þess að draga úr viðbragðshraða málmupplausnar niður í mjög lágt stig.
15 Vetnisbrotnun:
Brothættni sem orsakast af frásogi vetnisatóma af málmum eða málmblöndum við ferla eins og etsun, fituhreinsun eða rafhúðun.
16 pH gildi:
Algengasta neikvæða lógaritma vetnisjónavirkni.
17 Fylkisefni;
Efni sem getur sett málm á eða myndað filmu á hann.
18 Hjálparanoður:
Auk anóðunnar sem venjulega þarf við rafhúðun er hjálparanóða notuð til að bæta straumdreifingu á yfirborði húðaða hlutarins.
19 Hjálparkaþóði:
Til að koma í veg fyrir rispur eða bruna sem geta myndast á ákveðnum hlutum húðaðs hlutar vegna of mikils styrks rafmagnslína er ákveðin lögun af katóðu bætt við nálægt þeim hluta til að nota hluta af straumnum. Þessi viðbótarkatoða er kölluð hjálparkatoða.
20 Kaþóðísk skautun:
Fyrirbæri þar sem katóðuspenna víkur frá jafnvægisspennu og færist í neikvæða átt þegar jafnstraumur fer í gegnum rafskaut.
21 Upphafleg straumdreifing:
Dreifing straums á yfirborði rafskautsins án þess að rafskautsskautun sé til staðar.
22 Efnafræðileg óvirkjun;
Ferlið við að meðhöndla vinnustykkið í lausn sem inniheldur oxunarefni til að mynda mjög þunnt óvirkjunarlag á yfirborðinu, sem þjónar sem verndarfilma.
23 Efnaoxun:
Ferlið við að mynda oxíðfilmu á yfirborði málms með efnameðferð.
24 Rafefnafræðileg oxun (anóðun):
Ferlið við að mynda verndandi, skreytingar- eða aðra virkni oxíðfilmu á yfirborði málmhluta með rafgreiningu í ákveðinni raflausn, þar sem málmhlutinn er anóða.
25 Höggdeyfing:
Strax í daglegu tali fer mikill straumur í gegnum straumferlið.
26 Umbreytingarfilma;
Yfirborðslag andlitsgrímu úr efnasambandi sem inniheldur málminn sem myndast við efna- eða rafefnafræðilega meðhöndlun málmsins.
27 Stál verður blátt:
Ferlið við að hita stálhluta í lofti eða dýfa þeim í oxandi lausn til að mynda þunna oxíðfilmu á yfirborðinu, yfirleitt bláa (svörta) á litinn.
28 Fosfötun:
Ferlið við að mynda óleysanlega fosfathlíf á yfirborði stálhluta.
29 Rafefnafræðileg skautun:
Undir áhrifum straums er rafefnafræðilega viðbragðshraði á rafskautinu lægri en hraði rafeindanna sem koma frá ytri aflgjafa, sem veldur því að spennan breytist neikvætt og skautun á sér stað.
30 Einbeitingarskautun:
Pólun sem orsakast af mismun á styrk vökvalagsins nálægt yfirborði rafskautsins og dýptar lausnarinnar.
31 Efnafræðileg fituhreinsun:
Ferlið við að fjarlægja olíubletti af yfirborði vinnustykkis með sápun og fleyti í basískri lausn.
32 Rafgreiningarhreinsun:
Ferlið við að fjarlægja olíubletti af yfirborði vinnustykkis í basískri lausn, þar sem vinnustykkið er notað sem anóða eða katóðu, undir áhrifum rafstraums.
33 Gefur frá sér ljós:
Ferlið við að leggja málm í bleyti í lausn í stuttan tíma til að mynda glansandi yfirborð.
34 Vélræn fæging:
Vélræn vinnsluaðferð til að bæta yfirborðsbirtu málmhluta með því að nota hraðsnúningspússhjól húðað með pússunarpasta.
35 Fituhreinsun með lífrænum leysiefnum:
Ferlið við að nota lífræn leysiefni til að fjarlægja olíubletti af yfirborði hluta.
36 Vetnisfjarlæging:
Að hita málmhluta við ákveðið hitastig eða nota aðrar aðferðir til að útrýma vetnisupptöku inni í málminum við rafhúðunarframleiðslu.
37 Afklæðing:
Ferlið við að fjarlægja húðun af yfirborði íhlutarins.
38 Veik etsun:
Fyrir málun er ferlið við að fjarlægja afar þunna oxíðfilmu af yfirborði málmhluta í ákveðinni samsetningarlausn og virkja yfirborðið.
39 Sterk rof:
Dýfið málmhlutum í etslausn með mikilli styrk og ákveðnu hitastigi til að fjarlægja oxíðryð af málmhlutunum.
Ferlið við rof.
40 anóðupokar:
Poki úr bómull eða tilbúnu efni sem er settur ofan á anóðuna til að koma í veg fyrir að anóðusleðja komist inn í lausnina.
41 Bjartunarefni:
Aukefni notuð til að fá bjartar húðanir í rafvökvum.
42 Yfirborðsefni:
Efni sem getur dregið verulega úr spennu á millifleti, jafnvel þegar það er bætt við í mjög litlu magni.
43 Fleytiefni;
Efni sem getur dregið úr spennu milli óblandanlegra vökva og myndað emulsion.
44 Klóbindandi efni:
Efni sem getur myndað flókin tengsl við málmjónir eða efnasambönd sem innihalda málmjónir.
45 Einangrunarlag:
Efnislag sem er borið á ákveðinn hluta rafskauts eða festingar til að gera yfirborð þess hlutar óleiðandi.
46 Rakefni:
Efni sem getur dregið úr spennu milli vinnustykkisins og lausnarinnar, sem gerir það að verkum að yfirborð vinnustykkisins vætist auðveldlega.
47 aukefni:
Lítið magn af aukefni í lausn sem getur bætt rafefnafræðilega afköst eða gæði lausnarinnar.
48 biðminni:
Efni sem getur viðhaldið tiltölulega stöðugu pH-gildi lausnar innan ákveðins bils.
49 Hreyfanlegur katóði:
Katóð sem notar vélrænan tæki til að valda reglubundinni fram- og afturhreyfingu milli húðaða hlutans og pólstöngarinnar.
50 Ósamfelld vatnsfilma:
Venjulega notað við ójafna vætu vegna mengunar á yfirborði, sem gerir vatnsfilmuna á yfirborðinu ósamfellda.
51 Götóttleika:
Fjöldi nálargata á hverja flatarmálseiningu.
52 nálargöt:
Örsmáu svigrúmin frá yfirborði húðunarinnar að undirliggjandi húðun eða undirlagsmálmi stafa af hindrunum í rafútfellingarferlinu á ákveðnum stöðum á yfirborði katóðu, sem koma í veg fyrir útfellingu húðunarinnar á þeim stað, á meðan húðin í kring heldur áfram að þykkna.
53 Litabreyting:
Breyting á yfirborðslitum málms eða húðunar af völdum tæringar (svo sem dökknun, mislitun o.s.frv.).
54 Bindingarkraftur:
Styrkur tengisins milli húðunarinnar og undirlagsins. Hana má mæla með þeim krafti sem þarf til að aðskilja húðunina frá undirlaginu.
55 Flögnun:
Fyrirbærið þegar húðun losnar frá undirlagsefninu í blaðlaga formi.
56 Svamplaga húðun:
Lausar og porous útfellingar sem myndast við rafhúðunarferlið og eru ekki fast bundnar við undirlagsefnið.
57 Brennt húðun:
Dökkt, hrjúft, laust eða lélegt botnfall myndast við mikinn straum, oft með
Oxíð eða önnur óhreinindi.
58 punktar:
Lítil holur eða gryfjur myndast á málmyfirborðum við rafhúðun og tæringu.
59 Eiginleikar lóðunar húðunar:
Hæfni húðunaryfirborðsins til að vætast af bráðnu lóði.
60 Harðkrómhúðun:
Það vísar til þess að húða þykk krómlög á ýmis undirlagsefni. Reyndar er hörku þess ekki harðari en skrautlegt krómlag, og ef húðunin er ekki glansandi er hún mýkri en skrautlegt króm. Það er kallað hörð krómhúðun vegna þess að þykka húðunin getur sýnt fram á mikla hörku og slitþol.
T: Grunnþekking og hugtök í rafhúðun
D: Hæfni ákveðinnar lausnar til að ná fram jafnari dreifingu húðunar á rafskauti (venjulega katóðu) við ákveðnar aðstæður samanborið við upphaflega straumdreifingu. Einnig þekkt sem húðunargeta
K: Rafhúðun
Birtingartími: 20. des. 2024
